Dołączyły do niej Tigist Assefa, Megertu Alemu i Joyciline Jepkosgei, pobiła poprzedni rekord 2:17:01. W wyścigu męskim zwyciężył Alexander Mutiso Munyao z Kenii z czasem 2:04:01, wyprzedzając Kenenisa Bekele. Emile Cairess i Mahamed Mahamed zajęli trzecie i czwarte miejsce w brytyjskim zespole, a Cairess ustanowił nowe osobiste rekordy 2:06:46, co czyni go drugim najszybszym Brytyjczykiem na tej odległości. Tekst informuje o kwalifikacjach Cairess i Mahamed do Igrzysk Olimpijskich w wyścigach na wózkach inwalidzkich, z których obaj ukończyli w czasie 2:08:10. Szwajcaria miała podwójne sukcesy, gdyż Marcel Hug i Catherine Debrunner wygrały wygodnie swoje wyścigi. Hug, czterokrotna zwycięzczyni londyńskiego maratonu, ukończyła 31 sekund przed Danielem Romanchukem, podczas gdy Debrunner prowadziła przez większość wyścigu kobiet i wygrała z Manuelą Schar o ponad sześć minut. Wyścig kobiet był uważany za jeden z najlepszych, jaki kiedykolwiek zorganizowano, z udziałem trzech z czterech najszybszych kobiet w historii. Grupa kobiet biegających w maratonie prowadziła wyścig w Londynie bez mężczyzn, dążąc do zdobycia rekordu kobiet. Szybko oddaliły się od reszty pola. Gdy grupa główna się rozcieńczyła, pozostały tylko Jepchirchir, Assefa, Jepkosgei i Alemu. Biegali razem aż do ostatniego odcinka, gdzie Jepchirchir kopnął do wygranej. 30-letnia Kenijka przekroczyła linię mety pierwsza, pokonując Assefę, aby po raz pierwszy zapewnić sobie zwycięstwo w Londynie.